Wedstrijdverslagen! Dames 1 & Dames 3

Boxmeer Dames 1 – Blerick Dames 1 

Afgelopen week hebben we ons voorbereid op alweer de vierde competitiewedstrijd van dit seizoen. Vandaag stond de thuiswedstrijd tegen Blerick Dames 1 op het programma. Vastbesloten om punten te pakken, gingen we het veld op. Na de voorbespreking en de warming-up, stelden we ons op aan de zijlijn om vervolgens in een prachtige waaier richting middenstip te lopen. Na de speelsters en scheidsrechters succes te hebben gewenst, snelden we ons naar de middenstip voor de yell, waarna we aan de wedstrijd konden beginnen.

We begonnen fel aan de wedstrijd. Het spel ging erg gelijk op, beide teams waren gewaagd aan elkaar! Blerick speelde wat feller en zette flink druk aan onze zijde. Gelukkig lukte het ons weerstand te bieden, en gingen we met 0-0 de rust in.

Terwijl we uit konden hijgen en bij konden komen van de eerste helft, kregen we een peptalk van coach Peter Brand. Boodschap: Werken met z’n allen, voor elkaar opkomen en elkaar coachen! Zo gezegd, zo gedaan. We begonnen erg sterk aan de tweede helft. Na een aantal kansjes aan beide kanten wisten we op voorsprong te komen. Na een mooie aanval over de linkerzijde werd de bal de cirkel ingeslagen richting linkerhoek. Daar stond Bente met haar rug naar de goal, om de bal door haar eigen benen in de goal te tikken. De keeper stond versteld en wist niet waar ze kijken moest (wij trouwens ook niet). We wisten de voorsprong, ondanks dat er flink druk werd gezet door Blerick, lang vol te houden. Blerick was niet opgewassen tegen onze felheid. Helaas lukte het ons, ondanks vele mooie kansen, echter niet om onze voorsprong uit te breiden. Zo’n 10 minuten voor het einde van de wedstrijd kregen we een strafcorner tegen, die een speelster van Blerick via een rebound netjes in de lange hoek sloeg, een onmogelijke bal voor Milou. De laatste 10 minuten hebben we alles op alles gezet om de wedstrijd toch nog winnend af te sluiten. Zo kreeg Judith het voor elkaar de bal op buitenkant paal te slaan, dikke vette pech!

Helaas hebben we er niet meer uit kunnen halen dan een gelijkspel, maar gezien de wedstrijd is dit een resultaat waar we tevreden mee kunnen zijn.

Als we naar het klassement kijken, doen we het nog steeds goed en draaien we lekker bovenin mee; het ligt allemaal erg dicht bij elkaar. Volgende week reizen we af naar het mooie, nostalgische Valkenburg, niet om een bezoekje te brengen aan de Limburgse mergelgrotten, maar om drie punten te halen bij het Limburgse Sjinborn. Zin om er een lekker weekendje op uit te gaan? Pak de auto en rij naar Valkenburg, kun je meteen een middagje hockey inplannen en ons aan komen moedigen alvorens je een bezoekje brengt aan de Wilhelmina toren of de kabelbaan. Of neem een voorbeeld aan één van de trouwe supporters van Dames 1: Peter en zijn fietsbuddy komen ons aanmoedigen op hun fietstrainingstocht naar Maastricht!

Mocht dit toch net wat te ver zijn, zien we je graag over twee weken, als we een thuiswedstrijd spelen tegen Oirschot, be there!

Sportieve groeten, Dames 1

Boxmeer Dames 3 - Gemert Dames 2

Vier minuten over half elf kwamen de laatkomers op de hockeyclub aan. Met een positieve gedachte gingen we het veld op. Overigens stond Gemert ergens onderaan de standenmotor en wij staan nog altijd op nummer één. Misschien wat optimistisch, maargoed, winnen lukte echt wel, toch? Het inrennen is tegenwoordig verbeterd bij ons, dit keer blijft het niet bij de ‘normale’ drie halve rondjes. Met Inge aan het roer zijn we fitter, actiever en geconcentreerder dan vorig seizoen, dit moet ons veel opleveren.

Voordat het ons duidelijk was, begon Gemert met volle moed aan de wedstrijd. Hugo Loeffen was ondertussen het terras aan het warm maken en in de eerste minuut zat de eerste bal al in de goal van Gemert, 1-0. Na onze 3e goal volgde er een schreeuw vanaf het terras: ‘’Wacht nou eens even, ik zit nog niet eens!’’. Deze woorden gaven ons vleugels, want in de eerste vijftien minuten van de wedstrijd werd het al 6-0.

We gingen de rust in met een voorsprong van 8-0. Verliezen was zeker geen optie meer, als we nog wel verloren at ik zeker mijn scheenbeschermers op. Met volle moet en nog altijd vleugels, begonnen we aan de tweede helft.

Was het het onderschatten van de tegenstander? Verloren we onszelf in de wedstrijd? Op geen van deze vragen weet ik een antwoord, wat ik wel weet is dat we allemaal pannenkoeken waren. In de eerste minuut waren de rollen omgedraaid: nu lag er een bal in onze goal, 8-1. De tweede helft is te omschrijven als chaos. Gemert werd fanatieker na hun goal. Overigens waren ze niet sneller dan ons, maar lichamelijk een stuk ronder en dat wisten ze in te zetten. Na veel geduw, getrek en weinig woorden vanuit de kant van Boxmeer leek het erop dat onze spirit terug kwam, 9-1. Uiteindelijk moesten we vechten voor de laatste minuten. Lukte het ons om maar liefst tien goals te maken? Aan de ruststand te zien zou dat wel moeten, maar werd dit ook waarheid?

We verlieten het veld met een eindstand van 10-2. Gewonnen, dat wel. Het voelde als een 2-3 verlies. Persoonlijk deed iedereen haar best, maar waarom was die tweede helft zo slecht? Verloren wij onszelf in het spel? Werden we te egoïstisch en wilde we individueel verder? Hadden we Gemert te veel onderschat? Moet onze conditie worden aangescherpt? Geen idee. Drie punten zijn ten minste binnen, we staan nog altijd bovenaan en de volgende keer, houden we wel die 0.